วัด

เวลาขึ้นเึครื่องชั่ง
ไม่ว่ายังไงก็เครียด
ส่วนใหญ่จะเครียดว่าอ้วนขึ้น
แต่บางคนก็เครียดว่าผอมไป
เวลาวัดส่วนสูง หลายๆคนก็เครียด
เครียดว่าสูงไปบ้าง เตี้ยไปบ้าง
เวลาคะแนนสอบออก
คนได้น้อยก็เครียดว่าจะไม่ผ่าน
คนได้เยอะก็กลัวว่าคราวหน้าคะแนนจะไม่ดีเท่าเดิม


จริงๆพอเราเริ่มเปรียบเทียบหรือตีค่าอะไรสักสิ่งหนึ่งกับสิ่งอื่น
เราจะเริ่มมองเห็นข้อไม่ดีของมัน
ทำไมฉันอ้วนจัง
ทำไมแฟนเพื่อนหล่้อกว่าแฟนเรา
ทำไมสาวๆสมัยนี้มันโอโม่เหลือเกิน
ทำไมฉันไม่เรียบร้อยอย่างชาวบ้านบ้าง
แค่เราวัดตัวเองกับคนอื่น
ความสุขที่เรามีอยู่ ก็หายไปหลายเปอร์เซนต์แล้ว

นี่ยังไม่นับรวมที่คนอื่นมาวัดเรานะ
อย่างเวลาเจอหน้าคนรู้จัก
มีแต่คนทักว่า อ้วนขึ้นหรือเปล่า
ไปทำอะไรมาหน้าโทรมจัง
นี่เมื่อคืนนอนดึกใช่ไหม แพนด้ามาเชียว
ฟังแล้วยิ่งหน้าเหี่ยวกว่าเดิมไปอีก

บางทีก็เป็นเ้หมือนความคิดที่ฝังแน่นในสมองนะ
ยิ่งเราวัดอะไรบ่อยๆ พอเจออะไรก็วัดไปทั่ว
คนนั้นดี คนนี้เลว คนนี้ขาใหญ่โคตร คนนั้นแม่งหน้าสิว
คนนี้อย่างนั้น คนนั้นอย่างนี้
พอเห็นแต่ความไม่ดี เราจะเริ่มหงุดหงิดที่หัวใจ
เพราะว่าแต่ละคนแต่ละอย่างมันผิดมันพลาดมันไม่ได้อย่างใจทั้งนั้น

บางที ถ้าเราเอาเวลาที่ตีค่าคนอื่นไปทำอย่างอื่น
นอกจากชีวิตจะมีคุณค่ามากขึ้น
ความสุขอาจจะมาเยี่ยมเราบ่อยขึ้นก็ได้นะ