เธอไม่ใช่ผู้หญิงสวย แต่เธอมีแรงดึงดูดบางอย่าง
สายตาของเธอกำลังมองไปยังท้องฟ้าที่ไกลแสนไกล
ผมนั่งลงข้างๆเธอ
"กำลังรออะไรอยู่เหรอครับ" ผมถาม
"กำลังรอรถไฟขบวนสุดท้ายค่ะ"
"รถมาเมื่อไหร่ครับ"
"ไม่รู้สิคะ"
"แล้วรถไฟขบวนสุดท้ายหน้าตาเป็นยังไงครับ"
"นั่นสินะ "
เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆหลังจากที่ตอบคำถามผม
ผมแอบมองหน้าของเธอใกล้ๆ
คุณเคยรู้สึกไหม ผู้หญิงบางคนไม่ได้สะสวย
แต่คุณก็ไม่อยากละสายตาไปจากเธอ
"ผมกำลังจะเดินทาง คุณจะไปด้วยกันไหม"
"ไปที่ไหนคะ"
"ไปที่ไหนก็ได้ครับ ผมกำลังหาเพื่อนเดินทาง"
"คุณใช่รถไฟขบวนสุดท้ายหรือเปล่า"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"...." เธอเงียบ
"รถจะออกแล้ว จะไปด้วยกันไหมครับ"
เธอหันมายิ้ม แล้วส่ายหน้าเบาๆ
"คงต้องลากันตรงนี้ ดีใจที่ได้เจอนะครับ"
ผมหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นสะพายบนบ่า แล้วเดินจากมา
ก่อนก้าวขึ้นรถไฟ ผมหันไปยิ้มและโบกมือลาเธอ
ผมไม่รู้หรอกว่ารถไฟขบวนนี้คือรถไฟขบวนสุดท้ายของเธอหรือไม่
ผมรู้แต่เพียงว่า รถขบวนสุดท้ายที่เรารอคือรถที่เราเลือกที่จะขึ้น
เธออาจจะลืมความจริงข้อนี้ไป
หรือบางทีเธออาจจะคิดว่า
การรอบนชานชาลาอย่างเดียวดายนั้นปลอดภัยสำหรับเธอที่สุดแล้ว
 |
| จาก no rain on the moon |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น