ไม่ลืมตัว

เวลาที่วาดรูป เราจะใส่อะไรในรูปที่เราวาดก็ได้
เราอยากจะวาดผู้หญิงมีหูแมวหรือจมูกหมู เราก็วาดได้ทั้งนั้น
หรือเราจะระบายสีดอกกุหลาบเป็นสีดำ ดอกชบาสีม่วงก็ทำได้

น่าแปลกที่หลายๆครั้งเราก็ทำตัวเหมือนรูปวาดบนกระดาษ
มีใครไม่รู้วาดอะไรเติมลงไปเต็มไปหมด
ทั้งความคิดเห็น คำสรรเสริญเยินยอ และถ้อยคำดูถูกเหยียดหยัน
รวมทั้งความคาดหวังที่พวกเขาใฝ่หา
จนบางทีเราก็ลืมไปแล้วว่าแต่เดิมเราเป็นอย่างไร



หลายครั้งที่ฉันคิดว่าฉันสูญเสียตัวตนไป
แทบจะลืมไปด้วยซ้ำว่าฉันตั้งใจจะทำสิ่งนั้นหรือสิ่งนี้เพราะอะไร
หลายคนมีปากกาแห่งความคาดหวัง
ดินสอแห่งความคิดเห็น
มาคอยขีดเส้น วาดภาพคนอื่น
แม้ว่าใครจะพยายามแต่งเติมฉัน
แต่ฉันจะไม่ลืมว่าฉันไม่ใช่รูปภาพบนกระดาษ
แม้ว่าจะมีคนนับร้อยนับพันมาเขียนแต่งแต้มฉันอย่างไร
หากฉันไม่ฝังมันลงไปในตัวฉันเสีย
คำพูดพวกนั้นคงไม่มีความหมาย
ฉันจะวาดภาพของตัวเอง
ด้วยตัวของฉันเองเท่านั้น

จาก no rain on the moon

ปล. หลายครั้งที่หายไปไม่ได้วาดรูป
บางทีก็ไม่ว่างจริง
บางทีไม่วาดเพราะรู้สึกว่า
วาดแล้วไม่สนุกเลย
เราเป็นพวกสูญเสียตัวตนได้ง่าย
มีเพื่อนสนิทเราคนหนึ่ง
เข้ามาบอกเราว่า
เนี่ย อยากให้ลงสีรูปที่วาด
เพราะคงสวยดี
เราก็เม้งใส่ไปรอบนึง
ผ่านไปอีกเดือนสองเดือน
มันก็กลับมาอีกแล้วความคิดเห็น
เพื่อนเราบอกว่าอยากบอก
ว่าพอเห็นภาพแล้ว
อยากให้มันเป็นอย่างนั้น อย่างนี้
ก็เลยคอมเม้นท์ไปตามที่คิด
ตอนนั้นเรานั่งคิดหนักเลย
ว่าที่เราวาดนั้น วาดไปทำไม
เราก็ตอบว่า เราวาดเพราะสนุก
แต่ที่วาดแล้วเอามาลงก็คือ
เอามาอวด แบ่งกันดูเนอะ
แต่ถ้าเราวาดเพราะคนอื่นอยากได้อย่างนั้นอย่างนี้
รูปที่เราวาด ก็ไม่ใช่รูปที่เราวาด
แต่เป็นรูปที่คนอืนสั่งให้วาด
มันจะเป็นเราเหรอ
นี่มันงานอดิเรกเรานะ
เราน่าจะมีโอกาสคิดตัดสินใจได้ในพื้นที่ของเรา
เราชอบคำแนะนำนะ เพื่อการเรียนรู้
แต่พอรู้สึกว่าบางคนใส่ "ความต้องการ" ลงไป
ก็รู้สึกว่ามันเกินขอบเขตแล้ว
ตอนนั้นสับสนมาก
แต่ตอนนี้ได้ข้อสรุปแล้วว่า
ดอกไม้มันบานของมันเองได้
ไม่ต้องให้คนมาชม มาด่า
มาบอกว่า มันต้องออกดอกสีอะไร
บานเมื่อไหร่ โรยเมื่อไหร่
มันเลือกของมันเอง
ถ้ามีคนเดินมาหยุดตรงหน้ามันแล้วยิ้ม
มันก็ดีใจ
ถ้าคนเดินไปกระทืบมัน
ดอกไม้มันก็ทำอะไรไม่ได้
อีกสักพักได้น้ำ
เดี๋ยวต้นไม้ก็งอกดอกไม้ดอกใหม่
บางทีมันก็เป็นเรื่องเล็กน้อยที่สำคัญมาก
ที่เราค่อยๆค้นพบและมองเห็นตัวเอง
และค่อยๆผลิบาน

ปอลิง ตอนนี้ใครว่าอะไรก็ไม่โกรธนะ
แล้วไม่ได้โกรธเพื่อนคนนั้นด้วย
ถือเป็นข้อสอบชีวิตอันนึงที่ยากเอาการเลยทีเดียว :D