ติด ร. วิชาโลก

ตอนเราเรียนมัธยม เราก็คิดอิจฉาเด็กประถมที่เรียนง่ายกว่าเราตั้งเยอะ
ตอนเราเรียนมหาลัย เราก็นึกถึงสมัยมัธยมที่เที่ยวเล่นสนุกสนานกับเพื่อน
พอเราเริ่มทำงาน เรากลับพบว่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเนี่ยอิสระที่สุดแล้ว

เมื่อเราย้อนกลับไป เราจะพบว่าสิ่งที่เราได้เคยทำนั้นไม่ยาก
อย่างเช่นให้เราไปบวก ลบ คูณ หาร เลขของเด็กประถม
เราก็จะคิดว่ามันง่ายมากๆ ทำแป๊ปเดียวก็เสร็จ
แต่ถ้าย้อนนึกกลับไปตอนที่เราอยู่ชั้นประถม
เราก็คิดว่า การบ้านพวกนี้ยากมาก คิดเท่าไหร่ก็คิดไ่ม่ออก

ปัญหาที่เรากำลังเผชิญอยู่ก็เช่นกัน
มันดูช่างยากเย็นเข็ญใจนักเมื่อเราเผชิญกับมันครั้งแรก
แต่พอครั้งที่สองหรือสาม เราก็เริ่มที่จะรับมือกับมันได้
แต่หลังจากนั้น ปัญหาที่ยากกว่าเดิมก็จะเดินทางมาหาเรา
การใช้ชีวิตบางทีก็เหมือนการสอบเลื่อนชั้น
บางคนสอบตกวิชาการใช้ชีวิตซ้ำแล้วซ้ำเล่า
สอบตกวิชาทำมาหากิน วิชาการใช้เงิน วิชาครอบครัว วิชาหน้าที่
เราคงเคยสอบตกวิชาใดวิชาหนึุ่งของโลกมาแล้ว
แต่อยู่ที่ว่าเราจะตกซ้ำวิชาเดิม
หรือใช้ความผิดพลาดครั้งที่ผ่านมาเป็นครูสอนให้เราได้สอบผ่านครั้งถัดไป
สิ่งสำคัญก็คือ เราต้องเปิดใจที่จะเรียนรู้ตลอดเวลา
และอย่ายึดติดกับความสำเร็จในอดีต


บางทีการแก้ปัญหาในชีวิตก็เหมือนกับการปีนภูเขา
ลูกที่ปีนยากที่สุดและสำคัญที่สุดคือลูกที่เรากำลังปีนอยู่
ถ้าเรามัวแต่มองย้อนไปดูแต่เขาลูกที่เราปีนผ่านมา
เราอาจจะเผลอปล่อยมือพาตัวเองกลิ้งตกเขาลูกที่ปีนอยู่ก็ได้

จาก no rain on the moon