คือก็คิดๆอะไรได้บ้างนะ แต่พอจะวาดเป็นภาพ
ก็จะรู้สึกว่า มันต้องผ่านกระบวนการคิดมากกว่านี้
เลยจดๆไอเดียทิ้งๆไว้
รู้สึกเหมือนกับกำลังต้องการ input อย่างแรง
เมื่อวานยืมหนังสือมาสองเล่ม
เล่มแรกของ Stephen Micheal King
เป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อที่ชอบกล่องกระดาษ
เขาไม่เคยบอกรักลูกชาย
แต่ประดิษฐ์สิ่งต่างๆจากกล่อง
เพื่อนแทนคำว่ารัก
(นี่มันนิยายโรแมนติกป่ะเนี่ย????)
อ่านแล้วก็แบบว่า แอร๊ย..
คือเนื้อเรื่องมันไม่ได้ซับซ้อน
แต่มันมีความแตกต่างระหว่างเรื่องอบอุ่นกับเรื่องน้ำเน่า
ลายเส้นของเล่มนี้ไม่ได้ฮะเมี๊ยวเหมือนเล่มอื่นๆ
http://www.stephenmichaelking.com/books.html
เราชอบเล่ม You มากๆ
เพราะแค่คาแรคเตอร์บนกระดาษขาวๆก็กินขาด
ส่วนเล่มนี้ใช้เทคนิคสีน้ำแล้วต้ัดเส้นลงเงาด้วยปากกาดำ
แล้วสีที่ใช้ก็ค่อนข้างเข้มและสด
(ส่วนเล่ม You สีสด แต่สดแบบลูกกวาดอ่ะ)
ส่วนอีกเล่ม
คนเขียนกับคนวาดภาพประกอบเป็นคนละคนกันดูที่ตัวเรื่องกันก่อน
เรื่องเกี่ยวกับว่า โนอาห์จริงๆแล้วมีน้องชาย
ที่เรียนแล้วโง่ ทำอะไรก็ไม่ฉลาด
แต่โนอาห์ฉลาดมาก
พอโตไปโนอาห์ได้ทำงานบริษัทใหญ่
อ้วนลงพุง วันๆกินแต่เนื้อ
ส่วนน้องชายปลูกผักสวนครัวเป็นมังสวิรัติ
(เนื้อเรื่องโคตรเหนือจริง)
วันหนึ่งโนอาห์มาบอกนีล(น้องชาย)ว่า
น้ำจะท่วมโลก ให้เตรียมข้าวของ
นีลก็เลยเอาดินมาลงอ่างอาบน้ำแล้ว
เอาเมล็ดพันธุ์มาเพาะ
แล้วก็ไปบอกลาพี่ชายที่ขนสัตว์ขึ้นไปเป็นอาหาร
จากนั้นเขาก็ลอยเรือมาสี่สิบวันสี่สิบคืน
(เชรี่ย.. )
จนเช้าวันที่สี่สิบเอ็ด ฝนหยุดตก
เขาก็รู้สึกว่าเรือตัวเองเจอแผ่นดิน
เขาเปิดหลังคาเรือออก แล้วเอาต้นผักอ่อนๆออกปลูก
หลังจากนอนใต้ต้นมะกอกที่เขาปลูกเอง
เขาก็ยื่นกิ่งมะกอกอ่อนให้นกของโนอาห์
ให้คาบไปบอกพี่ชายว่านีลยังมีชีวิตอยู่
(ห๊ะ????)
เออ ตามนั้นแหล่ะ
เรื่องโคตรเซอร์
เซอร์แบบว่า เมิงคะ นี่นิทานเด็กจริงๆหรอคะ
ชีวจิตอะไรเนี่ย ~_~
คืออ่านๆมันก็หนุกๆนะ
แต่ลึกซึ้งไปป่ะ
แบบนี่หนังสือให้เด็กสี่ห้าขวบอ่านนะ 55555++
ส่วนตัวอาร์ต เป็นภาพตัดปะ แล้วใช้ดินสอตัดเส้น
ใช้สี soft pastel ตกแต่งในบางรูป
สะอาดและสวยดี
ให้อารมณ์แบบนักทำภาพประกอบนิตยสาร
มาทำหนังสือเด็ก
(เราไม่ได้เช็คประวัติคนแต่งกับคนทำภาพเพราะรูปมันไม่เมี๊ยวพอ)
แต่นั่นแหล่ะ นี่มันหนังสือเด็กห้าขวบจริงๆหรอ 5555++
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น