วันพฤหัสบดีที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2554

ไม่มีนิรันดร์

วันนี้คุยกะเพื่อนร่วมแลบ
ว่าแฟนเค้าจะมาทีีนี่เหรอ
มานานเท่าไหร่ล่ะ
เพื่อนเราก็บอกว่า
นานๆ เราก็เลยถามว่ายังไม่ได้แพลนเหรอ
เขาก็บอกว่ามาอยู่เลย เราก็อ้อๆ
แล้วเพื่อนเราก็พูดเบาๆว่า
"I wish she could be here forever, if she want to.

ฉันได้แต่ทำหน้า อ้อ โอเคๆ





ไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งใดๆทั้งสิ้น
เนื่องจากเรารู้ว่า ก่อนหน้าที่เขาจะมาเรียนที่นี่
เขาเคยมีแฟนที่เมลเบิร์น และไม่ใช่คนนี้
และเขาเพิ่งมาเรียนได้ปีนิดๆ
แล้วเขาพูดว่า อยากให้แฟนคนปัจจุบันอยู่กับเขาตลอดกาล
งั้นเหรอ.....

โลกนี้มีคำว่าตลอดกาลงั้นเหรออออ...


ฉันอาจจะเหมือนผู้หญิงห้าสิบ
แต่ยินดีที่จะคิดอย่างนั้นมากกว่า


พ่อตายตั้งแต่แม่สามสิบนิดๆ
แม่บอกว่า แม่ไม่อยากมีสามีใหม่ให้ลูกรู้สึกแย่
แม่บอกว่า ดูซิ ไอ้พวกร้องไห้คร่ำครวญที่สามีหรือภรรยาตายในงานศพ
ไม่นานก็มีใหม่





บางทีความนิรันดร์อาจจะไม่ได้อยู่ที่คำพูด
ความนิรันดร์อาจจะอยู่ที่ตัวของมันเอง
ใช่.. เรายังต้องเดินต่อไป ต้องมีวันพรุ่งนี้ มะรืนนี้ ปีหน้า สิบปีข้างหน้า
ไม่มีคำพูดใดที่รับประกันได้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไง
นอกจากการกระทำของเราเองนั้นแหล่ะ..

ไม่มีความคิดเห็น: